Web Analytics Made Easy - Statcounter

دعا کنید عمری باقی باشد و فراغتی که چنین کاری را به سرانجام برسانم. نشد هم فدای سرتان. جهان پُر است از حسرت های این چنینی و اصلا چه اهمیت دارد در این جنگل مولا کسی چنین چیزی بنویسد و یا ننویسد.

اما آن چه می خواستم بگویم این بود که همین رسانه ای که ما آن قدر قربان صدقه اش می رویم و معتقدیم اگر نباشد چه قدر فساد و ظلم بیشتر می شود گاهی در بی دردی ما و بی تفاوتی ما چه نقش ها که بازی نمی کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نمونه اش همین زلزله مهیبی که در افغانستان رخ داد. اگر موج مهاجر ستیزی احمقانه روزهای اخیر نبود آیا بازهم نسبت به این فاجعه هولناک این قدر بی تفاوت بودیم؟ اگر نبودند رسانه های بی انصافی که منافع ملی را به خودخواهی و خودپسندی ترجمه کردند آیا بازهم در مقابل قتل عام مردم غزه این قدر بی تفاوت بودیم و می گفتیم برای ما ایران مهم است و نه مردمی که هیچ ربطی به ما ندارند؟ معنی منافع ملی این است؟ شک نکنید کسی که در مقابل اشک های پیرزن فلسطینی و صورت مچاله شده کودک فلسطینی دلش به درد نمی آید در مقابل بدترین مصیبت های هم وطن و همسایه اش هم ککش نمی گزد. این شعارهای دهن پُر کن و تو خالی فضای مجازی و حقیقی را رها کنید. آن هایی معنای شرافت و معنای ملی را می فهمند که همین الان بی هیچ ادعایی رفته اند هرات و دارند صادقانه و عاشقانه به برادران و خواهرانشان کمک می کنند. همان هایی که شب و روزشان را به هم دوخته اند تا پاره تن کسی را از زیر آوار بیرون بیاورند. کسانی که شاید هیچ وقت هم من و شما صدای آن ها را نشنویم و سیمایشان را نبینیم و نامشان را به خاطر نسپاریم.کسانی که شاید هیچ وقت از منافع ملی دم نزنند و انسان دوستی شان را به رخ کسی نکشند.

این رسانه ها هستند که موضوعی را برای ما مهم جلوه می دهند و باز همین رسانه ها هستند که با بی اعتنایی شان باعث می شوند ما گاهی اساسی ترین مسائل را نادیده بگیریم. مُد زدگی بدترین بلای عصر ماست و این رسانه ها هستند که چیزی را مُد می کنند. خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو، یکی از غیر انسانی ترین باورهایی است که در ذهن و ضمیر بسیاری از ما پا سفت کرده است. باوری که مارا از اندیشیدن می ترساند و از انسانیت تهی می کند. جسارت را از ما می گیرد، فردیت را در ما می کشد و ما را تبدیل به ربات هایی می کند یک شکل. همسان. بی روح. بی عقل. تهی از عشق و احساس که فقط به پیروی از روح زمانه، مشهورات را تکرار می کنیم و به تشویق های عوام کالانعام بل هم اضل و لایک ها و کامنت هایشان دلخوش می کنیم. این بلایی است که رسانه ها سر ما می آورند.

۵۷۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1823563

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: رسانه تاثیر رسانه ها سواد رسانه ای تلویزیون افغانستان غزه رسانه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۶۰۷۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عرضه دو تک نگاری خبرنگار ایرانی از افغانستان در نمایشگاه کتاب

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «سفر به نیمه دیگر خود» نوشته علی نورآبادی خبرنگار و پژوهشگر به تازگی توسط نشر صاد منتشر شده و در نمایشگاه کتاب تهران عرضه می شود. این کتاب شامل دو تک نگاری درباره افغانستان است. همچنین یک سفرنامه تصویری نیز در کتاب آمده است.

نورآبادی درباره چگونگی نوشتن است کتاب می گوید: سفر نخست من به افغانستان در آذر ۱۳۸۵ بعد از سقوط حکومت طالبان بدست مجاهدان بود. این سفر کاملاً شخصی و زمینی و به مدت ۱۲ روز بود. اما سفر دوم در اسفند ۱۳۹۲ بود. این بار سفر ما کاملاً رسمی و دولتی بود و به همراه هیئتی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به دعوت مسئولان فرهنگی افغانستان عازم این کشور شدیم.

این خبرنگار با اشاره به سابقه آشنایی خود با افغانستان، این توضیح را دارد: نخستین آشنایی جدی من با افغانستان در دوره دانشجویی بود. نمیدانم کتاب «پیاده آمده بودم»، مجموعه اشعار محمدکاظم کاظمی چگونه به دستم رسیده بود اما شعرهایش به شدت به دلم نشسته و بسیاری از آنها را حفظ کرده بودم. اشعار آن با فضای بعد از جنگ و دهه ۱۳۷۰ همخوانی زیادی داشت و از آنها در نمایشگاه ها و نشریات دانشجویی استفاده میکردیم. البته در آن زمان نمی دانستم محمدکاظم کاظمی افغانستانی است، این را بعداً فهمیدم و شگفت زده شدم و با نگاه تازه ای کتاب و دیگر اشعار او را خواندم. همین کتاب، نقطه آغاز جستجوی بیشتر من درباره افغانستان شد. در این جستجوها کتاب «برچه های سرخ، کوچه های سبز» به دستم افتاد. مطالعه این کتاب که شامل یادداشتهای سفر رضا برجی به افغانستان در بحبوحه جنگ های داخلی است، علاقه ام به این کشور را دو چندان کرد. در مقدمه کتاب تحلیلی کوتاه و چند صفحه ای از تاریخ معاصر افغانسان به ویژه بعد از سر کار آمدن طالبان آمده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

«افغانستان کشوری ساده و بدوی اما با مسایلی سخت است. شاید سختی آن در همین سادگی و بدویت بیش از حد آن باشد. ابر قدرت ها که قدرت خود را در ماشین جنگی سنگین و پیچیده می بینند، به اشتباه خیال میکنند به راحتی می توانند چند روزه افغانستان را تسخیر کنند اما خود به تسخیر آن بدویت در می آیند. اکنون افغانستان است و طالبان. و اولین اولویت طالبان امروز، کسب مقبولیت داخلی و مشروعیت بین المللی است. طالبان تشنه به رسمیت شناخته شدن از سوی دیگر کشورهاست اما هنوز هیچ کشوری طالبان را به رسمیت نشناخته است. طالبان هنوز پدیده ای ناشناخته است و قضاوت درباره این گروه زود است. طالبان، مشارکت سیاسی همه گروهها و اقوام را در ساختار قدرت آینده افغانستان وعده داده است، باید منتظر ماند و دید. و اما مردم خوشحالند و نگران؛ خوشحال از رفتن متجاوزان و برقراری امنیت و نگران از آینده. مردم، مضطربند و منتظر؛ مضطرب از بلاتکلیفی و منتظر که چه خواهد شد؟»

این کتاب با قیمت ۲۸۹ هزار تومان منتشر شده است.

کد خبر 6095035 فاطمه میرزا جعفری

دیگر خبرها

  • اعتراف عجیب سیدمحمد خاتمی /مولوی سُنی فراری از مشهد در افغانستان کشته شد /بازخوانی خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی
  • استقبال طالبان از قهرمانان فوتسال افغانستان
  • هشدار پلیس فتا نسبت به شایعات انتخاباتی در خوزستان
  • آیا حذف زبان فارسی در افغانستان ممکن است؟
  • عرضه دو تک نگاری خبرنگار ایرانی از افغانستان در نمایشگاه کتاب
  • گزارش یوناما درباره وضعیت افغانستان اشتباه و نادرست است
  • مردم فلسطین، نیازمند دوراندیشی دولتهای مسلمان
  • شوراها حافظ منافع مردم و نظام هستند
  • بازخوانی یک جنایت
  • دغدغه‌ام حل مسایل معیشتی و پیگیری منافع ملی و مطالبات مردم است